Παραμυθι...

Στα βαθια εκεινα σκοτεινα ματια

στην πουπουλενια καρδια

την θερμη πισω απο το ατσαλι...

...παντα θα γυρνω..

Πες μου ψεμα

σε ποια παρωδια της ζωης

γιναμε αθελα μας πρωταγωνιστες...;

Δακρυ μου αλμυρο

στις ακρογιαλιες του κοσμου

ταξιδεψε το υγρο κορμι σου

τα νωπα χναρια της μακρινης μου αγαπης

να ξεβγαλεις..

Σφαλμα μου γλυκο και πικρο μαζι

εραστη της νυχτας

καβαλαρη του ονειρου..

Σμαραγδενιο μυστικο μου

ποτισμενο με αμαρτωλη κανελα

παραισθηση σε δαση ε-ξωτικα...

...ζαλισε με..

Χανομαι....πεθαινω..

βρισκομαι...γεννιεμαι..

ανασαινω..

Παραμυθενιε μου δρακε

σε ποιο καστρο μακρινο εχεις χαθει..;

ποιες κατακομβες να φυλας και ποια περασματα μυστικα;

..ποιους θησαυρους ανυποτους;

..πισω απο τις ατσαλινες φολιδες σου...στη θερμη

..παντα θα γυρνω..