Μ'ενα κομματι χαρτι καιω τα δαχτυλα μου
με τη μυτη μιας πενας χαρασω αυλακια σκεψεις στο σωμα μου...
απο μεσα να χυθει το μελανο μου αιμα..
Φτυνω χολη να αναμιξω με χρωμα..
να βουτηξω τα σπασμενα μου πινελα στο πορφυρομαυρο μελανι
Σου ζωγραφιζω μια κραυγη..
τετοια που να ραγισει το τωρα σου...να σε καταπιει
Μπηγω τις λεξεις βαθεια μεσα στα σωθηκα μου
ανοιγω το στρενο και σου παιζω μουσικη με τα κοκκαλα μου
Τετοια που να κανει τη καρδια σου να χασει το ρυθμο της
Στραγγαλιζω την ανασα σου μεχρι να σταξει απο μεσα τη ψυχη σου
να την ρουφηξω και να αναβλησει απο το ανοιχτο μου στερνο καπνος...
Κι υστερα σε σβηνω..σαν καυτο τσιγαρο σε λιωνω στο μπρατσο μου..
ωσπου η μυρωδια της σαρκας να αποτυπωθει στο μυαλο σου
Τωρα μπορεις να αποχωρησεις...
(ακομη κι αν με πεθαινει που σε χανω)και αντε και γαμησου!
4 σχόλια:
To αφιερώνω ως έχει...
ο χρονος θα δειξει Εσπερε...
ειμαστε ακομη στα απο-σιωπητικα...
στην τελεια θα'ναι το ρεζουμε...
την καλησπερα μου
Μαρια μου δικες μου λεξεις σε δικες σου στιγμες...να κατι που ομορφαινει το απογευμα μου..
Καλησπερες...
Δημοσίευση σχολίου