Να μ'αγαπάς...

Να μ αγαπας...να μ αγαπας για τις ωρες που με μισω για τις ωρες που με σιχαινομαι...που με φοβαμαι..

Να με μισεις για τις στιγμες που με υπερ-αγαπω για τις ωρες που χανομαι μεσα σε εναν υπερφιαλο εγωισμο....που μισαλοδοξω...

Να εισαι στο πλαι μου οταν σε διωχνω...οταν αθελα μου σε πληγωνω..να εισαι εκει γιατι τοτε περισσοτερο απο εσενα θα ποναω εγω..

Να τραβιεσαι στις σκιες..οταν με βλεπεις να αποτραβιεμαι μακρια οταν δεν αποζητω την ζεστη αγκαλια σου...γιατι εκεινες ειναι στιγμες σκοτεινες που μονο το σκοταδι μπορει να αγκαλιασει..

Να μου κρατας σφιχτα το χερι οταν μας πολεμουν οι αδαεις...οταν μας συνθλιβουν οι δαιμονες μας..γιατι τοτε θα σε εχω οσο ποτε αναγκη...

Να μ'αφηνεις ελευθερη να τρεξω οταν ερχομαι στην ακρογιαλια...οταν το κυμα σκαει στα ποδια μου γιατι μονο ετσι μπορω να αισθανθω εστω και για λιγο ελευθερη...

Να μη μου λες ψεματα..οταν το καταλαβω θα πληγωθω βαθεια..οταν το δω στα ματια σου...γιατι δεν εχεις λογω να το κανεις...σ'αγαπαω γι'αυτο που εισαι..να εισαι αληθινος...

Να με τραβας μακρια..οταν το παρον μαδαει τα φτερα μου..οταν η συνηθεια απλωθει σαν ομιχλη πανω απο τη ζωη μας..γιατι παντα θα θελω να πεταξω...να πεταξουμε μαζι...........μακρια.....

Σ'αγαπαω....μη το ξεχνας...γιατι εισαι ενας μικρος εκπτωτος...ενα μικρο πρασινο ανθρωπακι...οπως κι εγω.....

the birth of the Ice Queen...

Eνα κειμενο που ειχα γραψει αρκετο καιρο πριν....ποσο γρηγορα περνα ο καιρος....
και οι πληγες επουλονονται....αργα....αλλα επουλονονται...ψαχνοντας στο Net βρηκα αυτη τ φωτογραφια και μου ξυπνησε σκονισμενες αναμνησεις...χωρις πονο-πια- το παραθετω εδω..

...and so I ran

I ran with my bare feet against the cold snow

to remind me the same coldness of my heart..

I ran until my lungs were about to burst

I run until i could find no more path before me..

I run hopping I would find you in the end...

What a fool I've been..

there is nothing here but emptiness....

As the breeze blows on my hair

I close my eyes and smile...

....for a moment I thought it was your gentle touch..

your lips wispering words of tenderness...

but it was nothing but the wind taking awaymore of me..

Looking up the sky

I grance back to see the crimson trail I've been leaving behind

....I hate this weakness......

After a deep breath I decide I shall not miss anything in this life

I shed my skin and give myself into the darkness that so gently calls my name..

It embraces me with its long strong arms and holds me

so tightly against it that

I lose my breath crying out your name in pain..

But you'll never hear it.....