Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Παραμυθι...




Στα βαθια εκεινα σκοτεινα ματια

στην πουπουλενια καρδια

την θερμη πισω απο το ατσαλι...

...παντα θα γυρνω..

Πες μου ψεμα

σε ποια παρωδια της ζωης

γιναμε αθελα μας πρωταγωνιστες...;

Δακρυ μου αλμυρο

στις ακρογιαλιες του κοσμου

ταξιδεψε το υγρο κορμι σου

τα νωπα χναρια της μακρινης μου αγαπης

να ξεβγαλεις..


Σφαλμα μου γλυκο και πικρο μαζι

εραστη της νυχτας

καβαλαρη του ονειρου..


Σμαραγδενιο μυστικο μου

ποτισμενο με αμαρτωλη κανελα

παραισθηση σε δαση ε-ξωτικα...

...ζαλισε με..


Χανομαι....πεθαινω..

βρισκομαι...γεννιεμαι..

ανασαινω..

Παραμυθενιε μου δρακε

σε ποιο καστρο μακρινο εχεις χαθει..;

ποιες κατακομβες να φυλας και ποια περασματα μυστικα;

..ποιους θησαυρους ανυποτους;


..πισω απο τις ατσαλινες φολιδες σου...στη θερμη

..παντα θα γυρνω..

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

Μια κουκλα απο πορσελανη...


Βουβη καταδικη μιας αγαπης
που πριν προλαβει να γεννηθει
ηταν νεκρη...

Ξεκουρδιστα βιολια
σπασμενα πληκτρα 
συνθετουν την παραφωνη ωδη
ενος γλυκοπικρου ερωτα..

Πισσα για αιμα
οξυ  για δακρυ
πετρα  για καρδια
και δυο ματια γυαλινα...
αψυχα..φτιαχτα απο πορσελaνη...

Σκοτωσε με αν μπορεις
κανε μια καρδια που ζει
αιωνια στους αιωνιους παγους να ραγισει...
για να μπορεσει να νιωσει...

Κι αν δεν μπορεις 
μισησε με
που δεν φανηκε τουτο το παγωμενο κορμι
ανταξιο της φλογερης σου αγαπης..

Μισησε εμενα
επειτα τον εαυτο σου..
κι υστερα οικτηρησε μας και τους δυο...

Εξορισε με στο βουνο της Λησμονιας..
μη ξαναβρεις..μη ψαξεις ποτε...
ο,τι απομεινει απο την καταραμενη μου υπαρξη
θα 'ναι τα διαφανα βηματα μου
οταν ξυπολυτη πατησα καποτε
πανω σε κιτρινισμενες σελιδες
χαμενες σε καποιο βιβλιο
μεσα στις δεδελωδεις βιβλιοθηκες του μυαλου σου....