Ποσο αντεχεις?...

Κρατα με σφιχτα

σαρκα τη σαρκα

Νιωσε τον ιδρωτα να κυλα

σταγονα τη σταγονα

Μετρα τις ανασες

μια κι αλλη μια

...

Για μια στιγμη στο απειρο

μπορεις να με κρατησεις

να με νιωσεις

να με μετρησεις?

Οπως τα βογκητα

που σταζω στο προσωπο σου

μπορεις να με τραγουδησεις?

Στο σωμα μου

μουσικη να παιξεις

τα δαχτυλα σου

τρεχοντας στο γυμνο μου στηθος

να με συνθεσεις?

Μπορεις να με δεις

στα ματια βαθεια να με καρφωσεις

σαν Αληθεια πορνη

που πουλιεται διχως ντροπη

να μ'αντικρισεις?

Σαν τσιγαρο να με φουμαρεις

στριφτο και αφιλτρο χαρμανι

να κατεβαινω στο λαιμο

και να σε καιω

σα γλωσσα φιδιου

να ζωγραφιζω πανω στο στρενο σου

τεχνη γκροτεσκα?

Στο ποτηρι να με πιεις

γουλια που καιει

οπως η σαρκα αυτη

που αγγιζει

τις ακρες των υγρων χειλιων σου?

αλκοολ να σε μεθησω

μεχρι στα σοκακια να περπατας

επαιτης της Ουσιας

και σκλαβος τυφλος της Αληθειας?

Πες μου στ'αληθεια..σ'αυτη τη στιγμη στο απειρο..

..ποσο βαθεια μπορεις να δεις?...

Αναμεσα στων λεξεων τη χαση...

Στον λιγμο μιας καταρας ετσι θα σε πνιξω

να μη βγεις...να μην πεις..να μην ακουστεις...

Σκασε!μη μιλας....τη γλωσσα θα σου κοψω

ναι στη μεση σαν την οχια!

Σε ενα στιχο θα σε δεσω

με το μολυβι θα σε φιμωσω..

θα σε τραγουδισω φτυνοντας μουσικη

θα σε ζωγραφισω..να στοιχειωσεις το χαρτι

οχι εμενα..

Μη πας να μου κρυφτεις!

ΕΛΑ 'ΔΩ!

Απο το λαιμο θα σε πιασω μικρη καργιολα

Θα στραγγιξω τη φωνη σου..σταλα τη σταλα

ωσπου μοναχα η σκια σου ν'απομεινει

Κι απ'την αποσταξη μαυρο μελανι

σαν τη σουπια ετσι κι εσυ

Σε βελονα χρυση θα σε κεντησω

στο πελμα μου επανω..

Σε καθε βημα μου να σε πατω...

Καταραμενη φωνη!...

Βγες απ' το μυαλο μου!!!....

psychosis...

Μ'ενα κομματι χαρτι καιω τα δαχτυλα μου

με τη μυτη μιας πενας χαρασω αυλακια σκεψεις στο σωμα μου...

απο μεσα να χυθει το μελανο μου αιμα..

Φτυνω χολη να αναμιξω με χρωμα..

να βουτηξω τα σπασμενα μου πινελα στο πορφυρομαυρο μελανι

Σου ζωγραφιζω μια κραυγη..

τετοια που να ραγισει το τωρα σου...να σε καταπιει

Μπηγω τις λεξεις βαθεια μεσα στα σωθηκα μου

ανοιγω το στρενο και σου παιζω μουσικη με τα κοκκαλα μου

Τετοια που να κανει τη καρδια σου να χασει το ρυθμο της

Στραγγαλιζω την ανασα σου μεχρι να σταξει απο μεσα τη ψυχη σου

να την ρουφηξω και να αναβλησει απο το ανοιχτο μου στερνο καπνος...

Κι υστερα σε σβηνω..σαν καυτο τσιγαρο σε λιωνω στο μπρατσο μου..

ωσπου η μυρωδια της σαρκας να αποτυπωθει στο μυαλο σου

Τωρα μπορεις να αποχωρησεις...

(ακομη κι αν με πεθαινει που σε χανω)και αντε και γαμησου!