Για μια μικρη μεδουσα...

Μια ακομη ανασα να γεμισει τα πνευμονια ζωη...

πριν βυθιστει στο κρυσταλινο σκοταδι...

Σε φυσαλιδες παγιδευει δακρια

και τις κοιτα να σκαρφαλωνουν στην επιφανεια

οσο το σωμα βαρυ χανεται μεσα στο υγρο της φευγιο..

Τα μαλλια ξεπλεκα φιδια ανεμιζουν ολογυρα..

κολυμπα πιο βαθεια..

τα ματια κοιτουν μ΄αδημονια..κατι ψαχνει...

Πιο βαθια...

Οι κατοικοι αυτου του τοπου την προσπερνουν βιαστικα

ριχνοντας ενα κλεφτο βλεμμα στον παραταιρο καταπατητη..

Πιο βαθια...

Τα κοραλια ανασκουμπωνονται βιαστικα

και παρατηρουν με ενα σαρκαστικο υφος την προσπαθεια της

Πιο βαθια..

Το σκοταδι την καταπινει..ο βυθος..

η αμμος ανατριχιαζει στο περασμα της..

μα εκεινη δε γυριζει..μοναχα ψαχνει..

Με τις ανασες να σωνονται..κολυμπα πιο βαθια..

τα δακρια μπλεκονται στα φυκια

κατρακυλουν πανω στα βραχια για να γινουν μικροι αστεριες

Μα δε τη νοιαζει...

Ψαχνει..θελει να φωναξει απο απελπισια μα δε το βαζει κατω...

Πανω της ο υφαλος και πιο πανω ακομη η επιφανεια μοιαζουν ονειρο..

"παει χαθηκε η μικρη μεδουσα" ψιθιριζει το κυμα στα βραχια..

Καπου μεσα στο υγρο σκοταδι ομως εκεινη βρηκε αυτο που εψαχνε...

ενα μικρο τοσο δα οστρακο..

σα μικρο καρβουνο που πυροκαιει στο σκοταδι την ειχε καλεσει...

Η μικρη μεδουσα αποκαμωμενη διχως ανασες πια το πιανει τρυφερα στα χερια της...

Το σκοταδι πυκνωνει κι εκεινη το σφυγγει προστατευτικα στο στηθος της

και στην τελευταια φυσαλιδα που της απομεινε ψιθιριζει στο μικρο της οστρακο.."για παντα.."

***

Σαν το 'μαθαν τα ψαρια κουνησαν το κεφαλι..."κριμα"ειπαν...

Σαν το 'μαθαν τα κοραλια ξεφυσηξαν..."τι ανοητη" ειπαν..

Σαν το μαθε η αμμος ετρεξε να δει απο κοντα το γεγονος..."την καημενη" ειπε...

Μοναχα σαν το μαθε το κυμα λυπηθηκε για τη μικρη μεδουσα και βαλθηκε να χτυπα τα βραχια απο το πονο.."ΓΙΑΤΙ????ΓΙΑΤΙ????"φωναζε...

Ο ανεμος περαστικος ακουσε το θρηνο του και πλησιασε...οταν εμαθε ενα πραγμα ειπε μοναχα...

"γιατι αγαπησε..." και χαθηκε..

***

Η αμμος σκεπασε το αμυρο σωμα της μικρης μεδουσας και καποτε ξεχαστηκε..εγινε ιστορια που λεγαν οι παλιοι οταν στις παρεες ειχαν πια σωθει οι κουβεντες...

Το μικρο οστρακο δε βρεθηκε ποτε....

Λενε πως οταν η μικρη μεδουσα πεθανε εκεινο ραγισε κι απο μεσα βγηκε ενα μαργαριταρι που με τη σειρα του σκαρφαλωσε στον ουρανο κι εγινε αστερι....

{κλινκ}