Τιποτα (#4)

..Τι συζητησαν? και να σου ελεγα δεν θα 'χε σημασια…Ποσο εμεινε? Ουτε αυτό εχει σημασια… Τι του εδωσε ο γερος…αν του εδωσε….Καμια απόλυτως...........Τι εχει σημασια?..

οτι καποτε αυτος ο "παλαι ποτε δον κιχωτης" αλλαξε τη ζωη μου….τιποτα…

-μεσα στο- Τιποτα (#3)

...Μπαινοντας μεσα στο δωματιο αφηνεις πισω σου μια φιδογυριστη σκαλα που σε ανεβαζει στο επανω δωματιο…κοιτας στα αριστερα και βλεπεις ένα τζακι να σιγοκαιει και πανω στο σιδερο τη μαυρη τσιγκινη κατσαρολα με κατι μεσα της που βραζει….

Στο εδαφος μπροστα,ένα μεγαλο ανετο μαξιλαρι που’χει πανω του ένα κεντητο ριχταρι..λενε πως το’χε παρει ο ιδιος ο γερος σ’ένα από τα ταξιδια που κανε…χαμενος σε μερη που κανεις ποτε δεν σκεφτηκε να παει..ή εμαθε πως υπηρχαν….εκει θα κατσεις εσυ…

Στα δεξια ένα χαμηλο τραπεζι με κομμενα επανω του διαφορα φυτα και βοτανα αλλα γνωστα και αλλα αγνωστα..μανηταρια σε περιεργα χρωματα και σχεδια και μανδραγορες.. λιγο πιο διπλα ένα μπολ μ’ένα ξυλινο γουδι αφημενο μεσα…

Πισω στο τοιχο κοντα στο φιλιστρενιο παραθυρο ένα μικρο ξυλινο ραφι..πανω του ένα μπουκαλι από καποιο παλιο ποτο που’πινε ο γερος..τι ηταν δε φαινεται πια απ’ το κερι που λιωνει στο στομιο του….διπλα ένα γυαλινο δοχειο μ’ένα περιεχομενο αγνωστης φυσης τοσο σε σενα…οσο και σε παρα πολύ κοσμο… και ένα μικρο σκαλιστο κουτι…κλειστο..

Κατω από το ραφι..στο πατωμα είναι ένα τεραστιο μπαουλο με μπρουτζινα χερουλια και λαβη και ένα καποιο σχεδιο επανω..ξεβαμμενο από τα χρονια..

Απεναντι στα αριστερα σου, πλαι στο τζακι..η κουνιστη ξυλινη πολυθρονα του γερου…. Με μια ξυλογλυπτη μπορντουρα γυρω από το μαξιλαρι που καταληγει στα μπρατσα της πολυθρονας…εκει καθεται ο γερος….»

-κατι απο- Τιποτα (#2 1/2)

...Δεν εχει σημασια να σου πω την ιστορια του γερου….ναι, είναι μεγαλη.. Ουτε εχει σημασια τι θα σου πει ο γερος..μπορει να μη σου πει τιποτα…μπορει να σου πει ιστοριες..μπορει να κερασει και να σ’ αφησει να του πεις εσυ…μπορει και να σε διωξει……ή να σε φιλοξενησει…

Μοναχα για έναν ανθρωπο ειχα ακουσει καποτε που’ χε μεινει με το γερο…ποσο καιρο?δεν εχει σημασια..ο γερος ποτε δεν τον εδιωξε ουτε τον κρατησε..καθησε εκει μεχρι που ο ιδιος σηκωθηκε μια μερα κι εφυγε χωρις να ξαναγυρισει ποτε…..για που?για το πουθενα…ουτε αυτό εχει σημασια…

-κοιτωντας το- Τιποτα (#2)

...Προχωρωντας το πετροχτιστο μονοπατι παρατηρεις το καπνο που αναδυεται από τη στρογγυλη της καμιναδα..-καλο σημαδι ..κατω από την ομπρελενια σκεπη του μανιταριου, το ματι σου πεφτει στα ξυλινα υποστυλωματα δεξια και αριστερα σου και το μικρο παραθυρακι στη κορυφη του….οχι ο γερος δε δεχεται φιλοξενουμενους ετσι απλα….το δωματιο αυτο αν το χρησιμοποιησεις θα’σαι από τους λιγους εκλεκτους..

Το ματι σου πεφτει στο κατω παραθυρο της καλυβας….μεσα από το φιλιστρινι ένα φως κεριου αχνοφαιει …τοτε μπορεις να ξερεις….. σε περιμενει..

Μπροστα από τη πορτα, στεκεσαι λιγο και παρατηρεις την ξυλογλυπτη καμαρα της και το αχνο φως του κεριου της γυαλινης λαμπας,οπου μεσα στην σιδερενια της θηκη καιει διακριτικα από πανω σου, καθως ολογυρα νυχτωνει …αντιλαμβανεσαι το παιχνιδισμα των σκιων στους κορμους της πορτας μεσα στους ροζους και τα βαθουλοματα του ξυλου..

Κοιτας για μια στιγμη το μπρουτζινο χερουλι…και χτυπας……

-καποτε στο- Τιποτα (#1)

...«Φτανεις στο δασος κατά τη δυση, χωρις να ξερεις πως θα βρεις το σπιτι του…ισα ισα..αν πραγματικα θες να το βρεις τα βηματα σου θα σε πανε μονα τους…

Προχωρας μεσα στη βλαστηση μεχρι που μπροστα σου ορθωνεται ένα μανηταρι ισο με το μεγεθος ενός δεντρου… πολλοι λενε πως είναι δεντρο αλλα όχι είναι μανιταρι..το ειδος του?δεν εχει σημασια….κανεις ποτε δεν εμαθε..ουτε και εχει ποτε βρεθει αλλο παρομοιο..

Μπροστα σου μια ξυλινη πυλη απο κορμους δεμενους με σκοινι…παρατηρεις πως στα δεξια το σκοινι εχει λιγο λυθει και χασκει… μεσα στα χορτα χαρασεται ένα μονοπατι από μαυρα βοτσαλα που στο φως της τελευταιας αχτιδας γιαλιζουν σα φολιδες της ραχης καποιου μαυρου δρακου…

Προχωρας στο μαυρο μονοπατι μεχρι που στα αριστερα σου βλεπεις ένα αυτοσχεδιο γραμματοκιβωτιο με το μονογραμμα του…το σημαιακι κατεβασμενο..εχει παρει τα γραμματα του για σημερα..δεν ειχε κατι να απαντησει…

Συνεχιζεις στο δρομακι μεχρι που το βοτσαλο γινεται πετρα…. χαρασεις τα βηματα σου στο πετρινο μονοπατι προς τη καλυβα..